ประโยชน์   :   ใบต้มรับประทานแก้ปวดข้อ   กระดูก  แก้ท้องร่วง

ไม้ต้น  ผลัดใบขนาดเล็กถึงขนาดกลาง สูง 10 - 20 เมตร เรือนยอดเป็นพุ่มกลม มักจะเกินครึ่งความสูงของลำต้น ยอดอ่อนมีขนนุ่มเป็นมัน

เปลือก  เปลือกเรียบ  สีน้ำตาลปนเทา หรือน้ำตาลอ่อน อาจมีรอยแตกระแหงเล็ก ๆ บ้าง 

ใบ  ประกอบรูปขนนกสองชั้น เรียงสลับ มีก้านแขนง 2 - 6 คู่ ก้านแขนงแต่ละก้านมีใบย่อย 7 - 15 คู่ แผ่นใบย่อยรูปรี แกม รูปขอบขนาน กว้าง 0.6 - 1.5 เซนติเมตร ยาว 2 - 3.5 เซนติเมตร ปลายใบมน ฐานใบเบี้ยว ดอกเล็กสีขาวนวล ถึงเหลืองอ่อน ออกบนช่อยาวเรียงติดกันแน่นคล้ายหางกระรอก  

ผล  เป็นฝักแบนยาวเมื่อแก่ฝักจะบิดงอคล้ายฝักมะขามเทศ กว้าง 1.2 เซนติเมตร ยาว 12 - 20 เซนติเมตร แตกเมื่อแห้ง มีเมล็ดสีแดง รูปโล่ ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 5 - 8 มิลลิเมตร

นิเวศวิทยา ขึ้นกระจัดกระจายในป่าเบญจพรรณ และป่าดงดิบทั่วไป   เป็นพันธุ์ไม้เบิกนำที่โตเร็วชนิดหนึ่งของป่าดิบแล้ง   ป่าดิบขึ้นและป่าชายหาด มักพบขึ้นทั่ว ๆ ไป ตามที่รกร้างสองฟากทางหลวงทั่วประเทศ    โดยเฉพาะบนพื้นที่ที่เป็นเขาหินปูน

ออกดอก มีนาคม - พฤษภาคม ฝักแก่ มิถุนายน - กรกฎาคม

ขยายพันธุ์ โดยเมล็ด

ประโยชน์ เนื้อไม้แข็งและหนัก   ไสกบตบแต่งค่อนข้างยาก ใช้ในการก่อสร้าง ทำเครื่องเรือนต่าง ๆ ใบต้มรับประทานแก้ปวดข้อ   กระดูก  แก้ท้องร่วงและบิด เมล็ดบดเป็นผงดับพิษ รักษาแผลที่เกิดจากหนอง และฝี ใบและ เมล็ดแก้ริดสีดวงทวารหนัก เปลือกและเนื้อไม้ให้น้ำฝาดย้อมผ้าสีแดง