ชื่อพื้นเมือง | มะนาว |
ชื่อวิทยาศาสตร์ | Citrus aurantifolia (Christm.) Swingle |
ชื่อวงศ์ | RUTACEAE |
ชื่อสามัญ | |
ลักษณะเด่นของพืช | น้ำมันจากผิวมะนาว ใช้เป็นยาขับลม แก้ท้องอืดเฟ้อ แน่นจุกเสียด |
บริเวณที่พบ | ด้านหลังอาคารประถม |
ประโยชน์ | |
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
: ไม้พุ่ม สูง 2-4 เมตร กิ่งอ่อนมีหนามแหลม เปลือกต้นเรียบ
สีน้ำตาลปนเทา ใบ เป็นใบประกอบ ออกเรียงสลับ มีใบย่อยใบเดียว รูปไข่หรือรูปรียาว
กว้าง 3-5 ซม. ยาว4-8 ซม. ปลายใบแหลม
โคนใบมนมีปีกแคบๆ ขอบใบหยัก แผ่นใบมีต่อมน้ำมันกระจายอยู่ตามผิวใบ ดอก
ออกเป็นช่อสั้น 5-7 ดอก หรือออกดอกเดี่ยวตามซอกใบ
ที่ปลายกิ่ง ดอกสีขาว กลีบดอกมี 4-5 กลีบ หลุดร่วงง่าย ผล
รูปทรงกลม ผิวเรียบเกลี้ยง ผลอ่อนสีเขียวเข้ม พอแก่เป็นสีเหลือง
ข้างในแบ่งเป็นห้องแบบรัศมี มีรสเปรี้ยว เมล็ดกลมรี สีขาว มี 10-15 เมล็ด ส่วนที่ใช้
: น้ำมันจากผิวของผลสด น้ำคั้นจากผลมะนาว
น้ำมันจากผิวมะนาว ใช้เป็นยาขับลม
แก้ท้องอืดเฟ้อ แน่นจุกเสียด แต่งกลิ่น น้ำคั้นจากผลมะนาว รักษาอาการเจ็บคอ แก้ไอ
ขับเสมหะ และรักษาโรคลักปิดลักเปิดซึ่งเกิดจากการขาดวิตามินซี |